20e Berenburgtoernooi gehouden op 3 mei 2018

Een unicum: het 20e Berenburgtoernooi op donderdag 3 mei 2018 in de zaal van Treffers. Wat namelijk nooit eerder was gebeurd; voordat de klok tien uur had geslagen waren alle deelnemers present. Geen afmeldingen door b.v ziekte, verslapen of vergeetachtigheid. Er was zelfs een 50+er, die zich niet had opgegeven, maar dat alweer was vergeten. Geen probleem, hij kon eventueel als reserve fungeren.
Na een welkom en enige uitleg van Jan barstte de strijd los met enkelspelen in vier vijfkampen.
Enige tijd later ontstond er geroezemoes in de zaal. Fanatiek als ze zijn vonden ze het lange wachten niet leuk, evenmin als het twee wedstrijden direct achter elkaar spelen. Daar kon nu niets meer aan veranderd worden. De organisatie beloofde dit voor een volgend toernooi te verbeteren. De laatste enkelpartij van de vier vijfkampen was die tussen Ron en Paul. Zij werden onverwacht door alle anderen luidruchtig aangemoedigd. Leuk voor hen, zoveel aandacht. Dat krijgen ze ook niet elke dag. Ron won(rijmt), dus Ron won na 1-1 in sets de derde met 14-12, onterecht vond ik, maar ik ben natuurlijk partijdig. Tijd voor de Berenburg. Het heet nu eenmaal niet voor niets BB-toernooi.
En dan nu het klapstuk: de groepsfoto. Altijd een gebeuren dat niet zonder slag of stoot tot stand komt. René, deze keer de fotograaf, had de zelfontspanner ingeschakeld. Ik ben de tel kwijt geraakt, maar René rende ettelijke malen heen en weer tussen de camera en de alsmaar ongeduldiger wordende meute staande en zittende deelnemers, indachtig het liedje van drs P, heen en weer…., heen en weer…etc. Hoe de foto toch geslaagd kan zijn is mij een raadsel, maar René is een goochelaar, zowel met de camera als met een tafeltennisballetje. Het gerucht gaat dat hij zelfs halverwege de trap, een wenteltrap nota bene, na een smash het balletje weer terug krijgt op de tafel.
Na de foto en een glaasje BB begonnen we aan de dubbelpartijen. Uiteindelijk bepaalde het totaal van de behaalde punten bij het enkel- en het dubbelspel de stand op de ranglijst.
Toen de zweetdampen waren opgetrokken en de strijd was gestreden, kon worden vastgesteld wie één, twee en drie waren geworden. Ik zou de prijzen gaan uitreiken, echter niet voordat ik een applaus vroeg voor zowel Jan als organisator en Wil, die zo voortreffelijk de hapjes en drankjes verzorgde. Een daverend applaus volgde.
Dan als sluitstuk de prijsuitreiking. Het was de bedoeling, dat de winnaars de gouden, zilveren of bronzen medaille omgehangen zouden krijgen. Jan had ze de avond tevoren nog opgepoetst en ze waren zo mooi geworden, dat hij ze eigenlijk wel wilde houden. Dit is natuurlijk een grapje, maar u gelooft het niet, op het “moment suprême” waren ze er niet. Ze lagen nog bij Jan thuis.
Enigszins schoorvoetend gingen Ben (eerste), Frans (tweede) en Ron (derde) op het podium staan. Daar is een foto van gemaakt, helaas zonder medailles. De medailles worden per omgaande thuisbezorgd, of gelooft u dat niet?

Tot het volgende toernooi.

Paul Hagemans